اندروید سیستم عاملی است که توسط شرکت Google برای استفاده در دستگاه های تلفن همراه مانند گوشی های هوشمند و تبلت‌ها ایجاد شده است. این سیستم عامل بر روی دستگاه های ساخته شده توسط شرکت های مختلف در دسترس است. با سیستم عامل اندروید، می توانید دستگاه خود را به طرق مختلف شخصی سازی کنید. اندروید همچنین در ساعت های مچی (مچبند های هوشمند)، تلویزیون ها و اتومبیل ها استفاده می شود و هر کدام دارای رابط کاربری مخصوص خود هستند.
در خصوص امنیت در اندروید، اگر اخیراً یک تلفن اندرویدی خریداری کرده اید، به احتمال زیاد از شما خواسته است که یک یا دو به روز رسانی امنیتی را نصب کنید. ممکن است متوجه شده باشید که این به روز رسانی ها معمولاً تغییر خاصی در عملکرد سیستم عامل نمی دهند و اندازه آنها نیز بسیار کوچک است، در حدود چند صد مگابایت. همچنین توجه کنید که این به روز رسانی ها مستقل از به روز رسانی نسخه های اندروید هستند که مجموعه ای از ویژگی های جدید را به ارمغان می آورند. با وجود این که ممکن است به روزرسانی های امنیتی بی اهمیت به نظر برسند، اما برای امنیت سیستم عامل اندروید بسیار مهم هستند. در ادامه، به بررسی آپدیت های امنیتی، بررسی امنیت اندروید و نسخه های مختلف اندروید از ابتدا تا اکنون می پردازیم.
آپدیت امنیتی چیست؟
سیستم عامل اصلی اندروید یا AOSP منبع باز است. به این معنی که Google پروژه را توسعه می دهد و نگهداری می کند، اما هر شخص ثالثی نیز می تواند داوطلب شود تا کد را بازرسی کند، پیشنهادات خود را ارائه دهد و آن را برای استفاده خود تغییر دهد. دقیقاً به همین دلیل است که یک گوشی سامسونگ نرم افزار های بسیار متفاوتی را نسبت به دستگاه های شیائومی یا وان پلاس اجرا می کند. به طور خلاصه، سازندگان ویژگی های مورد نظر خود را در سیستم عامل پایه ارائه شده توسط Google ایجاد می کنند.
حالا چرا آپدیت های امنیتی مهم هستند؟ هر از چند گاهی، محققانی که کار آنها بررسی امنیت اندروید است باگ ها و آسیب پذیری های جدیدی را در سیستم عامل اندروید کشف می کنند و گزارش آن را به گوگل ارسال می کنند. پس از شناسایی مشکل، گوگل یک پچ امنیتی ایجاد می کند و کد به روز شده را با پروژه متن باز اندروید ادغام می کند. برای این منظور، چندین پچ معمولاً در قالب یک به روز رسانی امنیتی به گوشی موبایل شما می رسد. گوگل زودتر از موعد به سازندگان دستگاه ها اطلاع می دهد تا همه آنها بتوانند به روز رسانی را همزمان منتشر کنند. پس از آماده شدن پچ ها، تولید کننده دستگاه شما است که آن را به دستگاه شما تحویل می دهد. برخی از گوشی های هوشمند جدیدتر به روز رسانی ها را ماهانه دریافت می کنند، در حالی که برخی دیگر ممکن است هر سه ماه یکبار یا بیشتر یک پچ جدید دریافت کنند. به عنوان بخشی از قرارداد خدمات تلفن همراه گوگل، اکثر سازندگان باید حداقل برای دو سال اول چرخه عمر دستگاه، به روزرسانی های امنیتی را ارائه کنند. برای آگاهی از به روز بودن یا نبودن نسخه اندروید خود، به تنظیمات اندروید و بخش آپدیت نرم افزار مراجعه کنید.
نسخه های مختلف اندروید و سیر پیشرفت آنها
اندروید 1.0 (G1، 2008)
اندروید 1.0 در HTC Dream (معروف به T-Mobile G1) عرضه شد و برنامه ها را از طریق Android Market با 35 برنامه در هنگام راه اندازی ارائه می کرد. نقشه های گوگل آن از GPS و وای فای گوشی موبایل استفاده می کرد و یک مرورگر اندرویدی هم داشت. طبیعی است که بررسی امنیت اندروید در این نسخه، نتایج خوبی به دنبال نداشت و امنیت در اندروید به تدریج پیشرفت کرد.
اندروید 1.5 (Cupcake، 2009)
به عنوان اولین به روز رسانی بزرگ اندروید، کاپ کیک ویجت هایی را برای صفحه اصلی، صفحه کلید روی صفحه، ضبط ویدیو در دوربین و عملکرد کپی و الحاق را به مرورگر وب اضافه کرد.
اندروید 1.6 (Donut، 2009)
اندروید Donut قابلیت جستجو برای همه چیز را در تلفن شما به ارمغان آورد و Android Market (نسخه اولیه فروشگاه Google Play) و اطلاعات بیشتر درباره میزان مصرف باتری را معرفی کرد.
اندروید 2.0 (Eclair، 2009)
این سیستم عامل از چندین حساب Google پشتیبانی می کرد و به شما امکان می داد در پیام های متنی و SMS جستجو کنید. همچنین پشتیبانی از multitouch را اضافه کرد و فلاش دوربین و زوم دیجیتال آن بهبود یافت.
اندروید 2.2(Froyo، 2010)
این نسخه از اندروید Flash Player 10.1 را معرفی کرد که کار آن پخش ویدیو و صدا بود. در این نسخه فلاش دوربین روی ویدیو کار می کند، سازگاری بلوتوث تقویت شده است و می توانید از تلفن خود به عنوان نقطه اتصال Wi-Fi استفاده کنید.
اندروید 2.3(Gingerbread، 2011)
با Gingerbread، جهان با ارتباطات میدان نزدیک (NFC) آشنا شد که به تلفن ها اجازه می داد به سایر دستگاه های مجاور متصل شوند. سیستم عامل همچنین امکان تماس تصویری با استفاده از دوربین جلو را فراهم کرده و یک دانلود منیجر اضافه کرده است.
اندروید 3.0(Honeycomb، 2011)
Honeycomb اولین به روز رسانی ای بود که فقط برای تبلت ها بود. این نسخه شامل پشتیبانی از گرافیک سه بعدی، زبانه های مرورگر کنار هم، چت ویدیویی با Google Talk، اتصال به اینترنت با بلوتوث و حالت تمام صفحه در گالری عکس بود.
اندروید 4.0(Ice Cream Sandwich، 2011)
ICS، سیستم عامل تلفن و تبلت را ادغام کرد. همچنین قابلیت تشخیص چهره برای باز کردن قفل صفحه، پاسخ های متنی آماده به تماس های رد شده و جلوه های ویدیویی زنده در دوربین را نیز اضافه کرد.
اندروید 4.1(Jelly Bean، 2012)
Jelly Bean به لطف «Project Butter» عملکرد سریعتر و روان تری پیدا کرد. تغییرات این نسخه به این صورت بود: اعلان ها قابل ارتقا شدند، مرورگر کروم پیش فرض شد، ویجت‌ها قابل تغییر اندازه شدند و Google Now به طور پیش فرض روی گوشی نصب شد.
اندروید 4.4(KitKat، 2013)
گوگل با یک شرکت مواد غذایی برای ساخت سیستم عامل کیت کت شریک شد. در مورد خود نرم افزار، ایموجی ها به صفحه کلید گوگل اضافه شدند و حافظه کوچک تری برای پشتیبانی از تلفن های رده پایین تر اختصاص داده شد.
اندروید 5.0(Lollipop، 2014)
گوگل زیبایی خود را با یک رابط کاربری به نام طراحی متریال کامل کرد. اعلان ها به صورت بنر هایی تمام صفحه در صفحه قفل یا به عنوان هشدار های پاپ آپ ارائه شدند. سیستم عامل همچنین دارای حالت اولویت، پشتیبانی از چند کاربر و پین کردن صفحه بود.
اندروید 6.0(Marshmallow، 2015)
Marshmallow حالت Doze را برای صرفه جویی در مصرف باتری معرفی کرد. همچنین پشتیبانی داخلی از حسگر اثر انگشت، USB Type-C و حالت 4K را نیز برای برنامه ها اضافه کرد.
اندروید 7.0(Nougat، 2016)
با Nougat، شما می توانید با یک ضربه تمام برنامه های خود را در نمای کلی پاک کنید. این نسخه به شما امکان می دهد رنگ پوست شکلک های خود را تنظیم کنید و از گزینه های تنظیم سریع استفاده کنید. همچنین از VR گوگل، پشتیبانی می‌کند.
اندروید 8.0(Oreo، 2017)
اندروید Oreo که درست در زمان خورشید گرفتگی 2017 ایالات متحده راه اندازی شد، برنامه های تصویر در تصویر را برای انجام کارهای بیشتر به کاربران ارائه داد. همچنین در این نسخه، کپی و الحاق، امنیت و حفاظت اندروید و مدیریت باتری بهبود یافت.
اندروید 9.0(Pie، 2018)
اندروید Pie روی بهبود های پشت صحنه تمرکز داشت که باعث شد تلفن های اندروید سریعتر کار کنند و در مصرف باتری صرفه جویی کنند. این نسخه شامل ابزارهای هوش مصنوعی نیز بود که برنامه ها و میانبر هایی را که احتمال می داد بخواهید استفاده کنید پیشنهاد می کرد.
اندروید 10.0(Q، 2019)
Q در سال 2019 منتشر شد و یکی از تغییرات قابل توجه آن، وجود یک تجربه ی شنیداری جدید است. وجود تقویت کننده صدا به شما این امکان را می دهد که صدا را افزایش دهید، نویز پس زمینه را کم کنید و صدا را تنظیم کنید. پیشرفت بعدی این نسخه، کنترل حریم خصوصی است.
اولاً، می‌توانید تمام تنظیمات حریم خصوصی خود را در یک جا تنظیم کنید و دسترسی به مجوز های برنامه، فعالیت حساب و داده‌های شخصی را بسیار راحت تر کنید. در مرحله بعد، می‌توانید تصمیم بگیرید که چه داده هایی در دستگاه شما ذخیره شوند و برای چه مدت نگهداری شوند. با این کار، هنگام گشتن در اینترنت، تجربه شخصی سازی شده ای خواهید داشت. به عنوان مثال، موضوع های مرتبط با آنچه اخیراً جستجو کرده اید. همچنین می توانید انتخاب کنید که چه زمانی لوکیشن شما به اشتراک گذاشته شود. حالت فوکوس نیز یکی دیگر از ویژگی های عالی و قابل استفاده است که برای افزایش بهره وری در این نسخه اضافه شده است. حالت فوکوس به شما امکان می دهد برنامه های مزاحم را متوقف کنید و اعلان ها را خاموش کنید تا بتوانید توجه خود را به آنچه مهم است معطوف کنید.
و در خصوص بررسی امنیت اندروید، گوشی‌هایی که اندروید 10 یا بالاتر را اجرا می کنند می توانند به روز رسانی های امنیتی حیاتی را از طریق فروشگاه Play دریافت کنند.
اندروید 11(2020)
اندروید 11 با مجموعه ای از تغییرات جدید نسبت به اندروید 10 ارائه می شود و از نحوه استفاده مردم از گوشی های هوشمند خود در امور روزمره الهام گرفته شده است. در اندروید 11 کاربران می توانند تجربه شخصی سازی شده تری داشته باشند، زیرا می‌توان سیستم عامل را مطابق با سلیقه خود سفارشی کرد. از قابلیت های جدید این نسخه می توان به اولویت بندی گفتگو ها، ضبط کردن صفحه، مجوز های یکبار مصرف، API های جدید، چک کردن نرخ تازه سازی، روش جدید برای به اشتراک گذاری فایل ها، پاسخ های هوشمند و پر کردن خودکار صفحه کلید و بهبود های دوربین اشاره کرد.
امنیت در اندروید
سیستم عامل اندروید چقدر امن است؟
اگرچه گاهی اوقات به نظر می رسد که هر روز یک ویروس جدید اندرویدی به وجود می آید، اما اینطور هم نیست. این روزها، اندروید با انواع تدابیر امنیتی آماده شده است تا از شما در برابر برنامه‌ها و ویروس‌ها محافظت کند.
ویژگی های کلیدی امنیت سیستم عامل اندروید عبارتند از:
رمزگذاری: اندروید هم از رمز گذاری مبتنی بر فایل و هم از رمز گذاری فول دیسک پشتیبانی می کند. این موضوع باعث می شود افراد دیگر نتوانند داده‌های روی تلفن شما را وقتی قفل است بخوانند.
احراز هویت: اگر گوشی شما از تشخیص چهره یا حسگر اثر انگشت پشتیبانی می کند، می توانید علاوه بر پین یا رمز عبور، از این عملکرد ها نیز استفاده کنید.
Play Protect: این فناوری اسکن بد افزار برنامه هایی که از فروشگاه Play نصب می کنید را به عهده دارد و از تلفن شما در برابر ویروس ها محافظت می کند.
مجوزهای برنامه: اندروید کار هایی را که برنامه ها می توانند بدون اجازه شما انجام دهند را محدود می کند. اگر برنامه ای سعی کند اقدامات خاصی انجام دهد، از شما خواسته می شود آن را مجاز یا رد کنید.
امنیت در سطح سیستم: ویژگی هایی مانند بوت تایید شده و لینوکس پیشرفته امنیتی تضمین می کنند که اندروید از ابتدا ایمن است.
اگرچه این ویژگی های امنیتی به شما برای حفظ امنیت کمک می کنند، اما 100٪ مؤثر نیستند. بنابراین باید چند قدم اضافی برای محافظت از خود در برابر ویروس ها بردارید. امنیت سیستم عامل اندروید خود را به درستی تنظیم کنید، از اقدامات امنیتی خوب پیروی کنید، از یک برنامه آنتی ویروس استفاده کنید و از بد افزار دور بمانید.
چرا امنیت سیستم عامل اندروید آسیب پذیر است؟
چند دلیل وجود دارد که باعث می‌شود اندروید نسبت به سایر سیستم عامل‌ها بیشتر درگیر بدافزار شود:
بررسی امنیت اندروید: منبع باز است
همانطور که بالاتر هم گفتیم، اندروید بر روی نرم افزار منبع باز ساخته شده است و هر کسی می تواند نسخه خود را از سیستم عامل بسازد. و زمانی که گوگل نسخه های جدید اندروید را برای شرکت های دیگر عرضه می کند، به سازندگان گوشی بستگی دارد که چه زمانی نسخه های جدید را برای کاربران خود منتشر کنند.
بررسی امنیت اندروید: دستگاه های قدیمی‌تر پشتیبانی نمی‌شوند
وقتی Google، تولیدکنندگان و شبکه ها تصمیم می گیرند که از به روز رسانی ها پشتیبانی نکنند، گوشی ها و تبلت های قدیمی تر از نظر امنیت عقب می مانند. این گوشی ها و تبلت ها ممکن است آنقدر ها هم قدیمی نباشند و هنوز کارآیی بالایی داشته باشند. همین امر منجر به تولید بیش از یک میلیارد دستگاه ناامن شده است.
بررسی امنیت اندروید: برنامه ها را می توان از منابع شخص ثالث نصب کرد
اندروید همچنین به کاربران آزادی بیشتری در مورد اینکه برنامه ها را از کجا دانلود کنندمی‌دهد. در حالی که اپل کاربران iOS را در اپ استور قفل می کند، کاربران اندروید می توانند به راحتی برنامه ها را از فروشگاه های شخص ثالث و در هر نقطه از وب نصب کنند. و این یعنی یک راه هموار برای ورود ویروس ها.
بررسی امنیت اندروید: روت کردن ایده بدی است
در نهایت، برخی از کاربران دوست دارند دستگاه های اندرویدی خود را روت کنند. روت کردن به کاربران اجازه می دهد هر نسخه از اندرویدی که می خواهند نصب کنند و جنبه های خاصی را شخصی سازی کنند که در حالت عادی قادر به انجام آن نیستند. متأسفانه، این کار می تواند منجر به افزایش خطرات امنیتی نیز شود، بنابراین معمولاً توصیه می شود که گوشی خود را روت نکنید.
چطور امنیت سیستم عامل اندروید را بالا ببریم؟
در بررسی امنیت سیستم عامل اندروید توسط کارشناسان این نتیجه به دست آمد که علاوه بر نصب آپدیت های امنیتی، چند اقدام وجود دارد که می توانید با انجام آنها امنیت گوشی خود را بالا ببرید.
- از منابع ناشناس دانلود نکنید.
- اندروید خود را به روز نگه دارید.
- اپلیکیشن های خود را به روز نگه دارید.
- امنیت شبکه وای فای خود را تنظیم کنید.
- Play protect را فعال کنید.
- دسترسی های اپلیکیشن ها را مدیریت کنید.
- یک آنتی ویروس مناسب نصب کنید.
- تبلیغات پاپ آپ در کروم را غیر فعال کنید.
در کل، هیچ دستگاه یا سیستم عاملی را در حوزه امنیت نمی توانیم با قطعیت بهترین انتخاب کنیم و میزان امنیت گوشی هوشمند شما به نیازهای شخصی یا حرفه ای و سطح فناوری آن بستگی دارد.
دیدگاه خود را بنویسید